حضرت امام صادق علیه السلام فرمود:
هیچ قبری نیست مگر اینکه هر روز سه بار می‌گوید:
من خانه‌ی خاک هستم، من خانه بلای و پوسیدن هستم، من خانه‌ی کرم هستم.

وقتی که بنده مومن وارد قبر می‌گردد، زمین به او می‌گوید:
مرحبا! خوش آمدی.
سوگند به خدا که من تو را دوست داشتم، در ان وقت که بر روی من راه می‌رفتی و اکنون که در شکم من قرار گرفتی بیشتر تو را دوست دارم و به زودی تشانه‌ی دوستی مرا در می‌یابی. در این هنگام به اندازه‌ی دید چشمش، قبر وسیع می‌شود و دری در قبر به روی او گشوده می شود و او جایگاهش را در بهشت می بیند و از آن در مردی بیرون می‌آید که هیچ چشمی زیباتر از او ندیده است.
او به آن مرد می‌گوید:
ای بنده‌ی خدا! من هرگز چیزی را زیباتر از تو ندیده ام. تو کیستی؟
آن مرد زیبا در پاسخ می گوید:
اَنَا رَأیُکَ الحَسَنُ الّذی کُنتَ عَلَیه، وَ عَمَلُکَ الصَّالحُ الّذی کُنتَ تَعمِلُهُ
یعنی: من رأی نیک تو هستم که دارای آن بودی و کارهای شایسته‌ی تو هستم که دارای آن بودی و کارهای شایسته تو هستم که در دنیا انجام داده‌ای.
سپس به او می‌گویند:
بخواب و بیارام در حالی که چشمت روشن است و شادمان هستی. از آن پس همواره نسیمی از بهشت، بر جسد او می‌وزد که لذّت و بوی خوش آن را تا روز فرا رسیدن قیامت، در می‌یابد.

امّا وقتی که جسد کافر را در میان قبر می گذارند، زمین قبر به اومی‌گوید:
نه خوش آمدی و نه بجا امدی!
سوگند به خدا که تو را در آن هنگام که بر روی من راه می‌رفتی، دشمن می‌داشتم و اکنون که در شکم من قرار گرفته‌ای، دشمنی من نسبت به تو بیشتر شده است و به زودی نشانه‌ی دشمنی مرا خواهی دید.
آنگاه قبر او را فشار می‌دهد و جسد او را خورد و خاکستر می کند و او را به همان خاکی که قبلا بود، بر می‌گرداند و دری از دوزخ به روی او گشوده می‌شود. او جایگاهش را در دوزخ می‌بیند. سپس مردی بسیار زشت از آن در وارد می گردد و او به ان مرد می گوید:
ای بنده خدا! تو کیستی؟
آن مرد در پاسخ می‌گوید:
من کردار زشت تو هستم که در دنیا انجام می‌دادی و رأی ناپاک تو می‌باشم. بعد از آن روح او گرفته می شود و در جایگاه خود در دوزخ نهاده می گردد. سپس همواره باد مسمومی از آتش بر جسد او می‌وزد و او درد و سوزش آن را تا قیامت، در می‌یابد و خداوند 99 مار را بر روح او مسلّط می‌کند که او را می‌گزند.
مارهایی که از نوع مارهای روی زمین نیست که اگر بر روی زمین چنان ماری بیاید و در زمینی بدمد، در آن زمین گیاهی نخواهد روئید.

حضرت رسول اکرم (ص) :

الهَدِیَّةُ تُذهِبُ الضَّغائنَ مِن الصُّدور .

هدیه دادن ، کینه ها را از سینه ها می برد.

(میزان الحکمة : ح 21200)

حضرت رسول اکرم (ص) :

أکثَرُ ما تَلِجُ بهِ اُمَّتی الجَّنةَ : تَقوَی اللهِ و حُسنُ الخُلق.

بیشترین چیزی که مایه ورود امّت من به بهشت می شود ، پروای از خدا و اخلاقی خوش است.

(میزان الحکمة : ج 1 ، ص 426)

حضرت رسول اکرم (ص) :

أکثَرُ ما تَلِجُ بهِ اُمَّتی الجَّنةَ : تَقوَی اللهِ و حُسنُ الخُلق.

بیشترین چیزی که مایه ورود امّت من به بهشت می شود ، پروای از خدا و اخلاقی خوش است.

(میزان الحکمة : ج 1 ، ص 426)

حضرت امام حسین (ع) :

لَو عَقَلَ ألناسُ و تصَّوروا الموتَ بِصورتهِ لَخَرِبَتِ الدُّنیا.

اگر مردم تعقل می کردند و مرگ را تصور می کردند،دنیا ویرانه مى‏شد.

(خرد گرایى: ص 334 ح 1094)

حضرت رسول اکرم (ص) :

 اَلظَّفَرُ بِالْجَزمِ وَالْحَزم .

پیروزی در گرو اراده قاطع و دوراندیشی است .
(بحارالأنوار : ج 77 ص 165)

حضرت امام محمّد باقر (ع) :

نِیَّةُ المُؤمنِ أفضَلُ مِن عَمَلِهِ.

نیّت مؤمن برتر از عمل اوست.
(میزان الحکمة : ح 21024)

حضرت فاطمه زهراء سلام الله علیها :

مَن أصعَدَ إلى اللّه خالصَ عبادَتِهِ أهبَطَ اللّه ُ عزوجل له أفضَلَ مَصلَحَتِهِ.

هر که عبادت ناب و خالصانه خود را به درگاه خدا فرا برد ، خداوند عزوجل بهترین کارى را که به صلاح اوست برایش فرو فرستد.


.

حضرت امام علی (ع) :

فی سَعَةِ الأَخلاقِ کُنوزُ الأَرزاقِ .

گنجهاى روزى ، در گشاده‏خویى است .
(موسوعه امام على : ج 6 ص 193 ح 5428)

حضرت رسول اکرم (ص) :

اِذا أرادَ اللهُ بأهلِ بیتِ خیراً أدخَلَ علَیهم بابَ رفق.

هر گاه خداوند ، خیر خانواده ای را بخواهد ، باب مدارا را به روی آنها باز می کند.
(شرح نهج البلاغة : ج 6 ، ص 339 (میزان الحکمة : ج 2 ، 1102)) 

حضرت امام محمّد باقر (ع) :

العِلمُ عِمادُ الرُّوح.

دانش ستون روح است.
(علم وحکمت : ج 1 ص 76 ح 204 )

حضرت رسول اکرم (ص) :

إنَّ ذِکرَ اللَّهِ شِفاءٌ . 

ذکر خدا ، شفا است .
(حکمت‏نامه پیامبر اعظم : ج 1 ص 368 ح 422)